BÈLY-BAS

Het klopt. Wij wonen echt in the middle of nowhere. Te midden van de uitgestrekte bossen. In een departement die bij de meeste mensen geen belletje doet rinkelen. En toch.
Het afgelopen jaar leek Blanquefort-sur-Briolance toch een beetje het middelpunt van het universum. Eerst was er natuurlijk de Belgische televisie die ons gedurende een jaar volgde. Bijna tegelijkertijd streek op twee steenworpen hier vandaan, in Cuzorn, ook een Nederlandse filmcrew neer. Gedurende eveneens een jaar volgden zij Michiel en Sibel, een Nederlands koppel. Nou, eigenlijk zijn zij geen koppel. Dat waren ze vroeger wel maar ondanks hun niet-meer-koppel-zijn besloten ze toch om samen de stap te zetten en het koude noorden in te ruilen voor het zonnige, warme, maar vandaag toevallig wel koude en natte zuiden. Zijn het vrienden van ons? Dat is moeilijk te zeggen. Er is wel een connectie. Maar met echte vrienden ben je al minstens éénmaal zo goed doorgezakt dat je na verloop van tijd niet meer wist van welke planeet je precies afkomstig was. En waarbij je dan tegelijkertijd niet alleen de voorkant maar ook de achterkant van elkaars tong aan elkaar liet zien. Dat is voorlopig nog niet gebeurd. Maar wat niet is kan nog komen. Ik geef ze in ieder geval dik het voordeel van de twijfel.
Sibel en Michiel kochten een prachtig pand, sinds één jaar werken ze omzeggens dag en nacht om het op te knappen om zo binnenkort tot vijftien gasten te kunnen ontvangen. De ploeg van "ik vertrek" volgde hen dus eveneens en vanaf het najaar kunt u hun stekje, genaamd "Bèly Bas" op de Nederlandse televisie bewonderen. Met hen erbij natuurlijk.
En alsof dat nog niet volstond strijken hier sinds september met de regelmaat van de klok Franse televisie-ploegen van allerlei pluimage neer. De reden? In ons dorp vind je de allereerste Openbare Montessori-school van Frankrijk. Jawel. U hebt het goed gelezen, ik zal het niet nog eens herhalen. In plaats van vijfduizend euro per jaar betalen wij voor onze dochter Zonne, die elke dag mooier en mooier wordt, achtentwintig euro per maand. En dat is dan nog voor het middageten. Zonne is bij wijze van spreken al meer op televisie geweest dan Jacques Brel op die leeftijd. Een mooie carrière ligt wellicht in het verschiet.
En weet je wat hier ook zo prachtig is? Toen ik deze morgen van bij ons thuis vertrok regende het oude wijven en de ganse morgen kleurde de hemel vijftig tinten grijs. Maar toen ik om halftwaalf mijn kraam opende kwam de zon van tussen de wolken piepen en verdreef de blauwe lucht het grijs, als een inktvlek die zich snel uitbreidt op een wit blad papier. Ook dat is het heerlijke zuidwesten.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+